در این مقاله نکاتی در مورد عکاسی از چهره بیان می شود که به شما در گرفتن عکس های زیباترین و قرار گرفتن در موقعیت درست و توجه به نور و ... موارد دیگر کمک می کند.
نور
بدترین نوع نور همان نوری است که از روبرو مستقیماً به صورت فرد می تابد مانند نوری که از فلاش دوربین می تابد. به هر حال از هر وسیله ای که به عنوان منبع نور استفاده می کنید یک چیز را فراموش نکنید نور باید از پهلو بتابد و نه از روبرو یا از جاییکه دوربین قرار دارد.
نقطه ایده آل برای منبع اصلی نور جایی است که نسبت به دوربین با زاویه 45 درجه قرار گرفته باشد. هر چه از زاویه از 45 بیشتر شود سایه ها بیشتر می شوند و اگر بخواهید این سایه ها را بیشتر کنید می توانید زاویه تابش نور نسبت به دوربین را به 90 درجه نزدیک نمایید. همین حالت برای زوایای عمودی هم صدق می کند بهتر است زاویه منبع تابش 45 نسبت به سطح افق باشد و از بالا بتابد و در صورتیکه احتیاج به خلق سایه داشتید می توانید این زاویه را به دلخواه خود تغییر دهید.
شما می توانید از یک یا سه یا حتی تعداد بیشتری منبع نور استفاده کنید مثلاً یکی سمت راست یکی سمت چپ و یک منبع نور هم در بالا قرار داشته باشد برای تنظیم شدت نور و سایه ها می توانید به سادگی آنها را دور و نزدیک کنید. اگر یک منبع نور دارید می توانید از دیوار سفید خانه خود یا صفحه های کاغذی سفید رنگ بزرگ برای بازتاب نور در سمت دیگر استفاده کنید. حال می توانید شخصی را که سوژه عکاسی است بین آن دیوار و منبع نور قرار دهید. دیوار سفید رنگ شما نور منبع را از سمت دیگر به چهره فرد منعکس می کند.
موقعیت دوربین
برای موقعیت دوربین نمی توان مانند موقعیت نور یک زاویه مشخص تعیین کرد چون موقعیت دوربین با توجه به احساسی که چهره فرد قرار است در عکس بیان کند فرق می کند. یکی از اولین زوایایی که هر عکاسی ممکن است انتخاب کند این است که شخص رو به نور بنشیند و سر خود را کمی به سمت دوربین بچرخاند.
قیافه های مختلف هر کدام یک زاویه خاص دارند که در آن وضعیت می توان بهترین عکس را از آنها گرفت بعضی ها از روبرو و بعضی ها کمی زاویه احتیاج دارند گاهی باید کمی بدن افراد را بچرخانید، اما فراموش نکنید که باید به سرعت عکس خود را بگیرید تا بهترین موقعیت را از دست ندهید.
در عکاسی از کودکان سعی کنید دوربین را در سطح چشمان آنها قرار دهید.
نکته دیگر اینکه سعی کنید به عنوان عکاس در موقعیتی قرار گیرید که پشت زمینه خیلی واضح نباشد تا تمرکز بیننده را روی چیزی غیر از سوژه اصلی به هم بزند. و در ضمن از زیبایی عکس بکاهد.کادر را پر کنید.
و کلام آخر اینکه زمانیکه از چهره اشخاص عکاسی می کنید سعی کنید قسمت زیادی از کادر عکس را چهره فرد پر کند به اندازه کافی زوم کنید و به اندازه کافی نزدیک شوید. و می توانید بعد از عکاسی قسمتی از تصویر خود را برش بزنید که چهره فرد در آن وجود دارد. توجه داشته باشید سر فردی که از او عکس می گیرید نزدیک بالای کادر عکس باشد.
یک عکاس خوب در هوای بد شناخته می شود. بهترین دوربین آن است که در پشت آن بهترین عکاس قرار دارد. یک عکاس خوب مانند یک مهندس اندازه گیری می کند، مانند یک فیلسوف فکر می کند و دنیا را مانند یک شاعر می بیند. بهترین عکس آن است که هنوز آنرا نگرفته اید. عکاسی و صداقت دست در دست یکدیگر کار می کنند. عکاسی از آنجایی که هنر و تکنولوژی با هم تقاطع دارند آغاز می شوند. با عکاسی کسی چیزی نمی گوید بلکه شخصی آنچه را باید گفته شود به نمایش می دهد. اگر شما عکاس ماهری باشید حتی از گرد و غباری که روی لنز نشسته است برای گرفتن عکس بهتر کمک می گیرید. از اساتید عکاسی پیروی کنید تا زمانیکه خودتان یکی از آن اساتید شوید. ابتدا یک گل را بشناسید سپس از آن عکس بگیرید. دوربین را برای مدت طولانی کنار نگذارید این برای هر دوی شما (عکاس و دوربین) مضر است. یک دوربین پیشرفته لزوماً عکسهای عالی نمی گیرد. بسیاری از عکاسان بیشتر نگران وضوح ظاهری عکس هستند تا مفهوم آن. درباره عکاس با دوربینش قضاوت نکنید بلکه با عکسهایش در مورد او قضاوت کنید. شما عکاس خوبی می شوید اگر بدانید که چه چیزی سبب می شود شما عکاس بدی باشید. خوب است که نسبت به فیلمی که استفاده می کنید حساس باشید. یک عکاس خوب سوژه عکاسی را حتی از پشت یک مه غلیظ توصیف می کند. دوربین های اتوماتیک لزوماً عکسهای زیبایی نمی گیرند آنها فقط متخصص فنی خوبی هستند نه یک هنرمند خوب.